bana inanmazdın,
bir av, bir avcı olduğuna,

sükunet aradığına,
ama bir yaran olduğuna,
ormanın açık yaralar için tehlikeli, çok tehlikeli olduğuna,
incir yapraklarıyla iyileşmeyen yaralar olacağına
dair sana bir şeyler söylemiş olsaydım.

söyleyebilirim,
sen nehir, açık deniz,
su değilsin.

bir taş gibi gövdesine çökkün,

taş sayılamayacak kadar sudan yoksun..
öz suya yaslanıp demlenirken,
çorak, çatlak bedeniyle mesken edinmiş

bir kaçkın, bir kaçak...

bağışlanabilir değil,

orman ne bir sığınak ne de arenamız,

biz, ne bir kimseyiz,
ne de ceset sayılıyoruz artık.